Ο Πλατέλλας και τα τρία κλειδιά

Ο Βαγγέλης Πλατέλλας έκλεισε τις φετινές καλοκαιρινές προσθήκες του Άρη ανεβάζοντας τον δείκτη στους 14 νέους ποδοσφαιριστές στο ρόστερ. Ήταν κάτι σαν «δώρο» του Καρυπίδη στην ομάδα, η προσωπική του πινελιά, αφού στη συγκεκριμένη θέση που αγωνίζεται ο 28χρονος δεν υπάρχει πραγματική ανάγκη λόγω της παρουσίας σε αυτή πέντε παικτών ήδη. Αλλού ήταν οι πραγματικές ανάγκες και τις έχει μεταφέρει εδώ και καιρό ο προπονητής στη διοίκηση. Ήθελε ένα σέντερ φορ ακόμη και ένα κεντρικό αμυντικό. Δεν αποκτήθηκαν και η ομάδα ως τον Γενάρη πλέον θα πάει έτσι με την ελπίδα να μην προκύψει κάποια… αβαρία.

Γράφει ο Αλέξης Σαββόπουλος

Για να ήμαστε δίκαιοι βέβαια, επιλογές υπάρχουν για όλες τις θέσεις, οι κινήσεις έγιναν έγκαιρα και στοχευμένα από τον Μυροφορίδη, τα συμβόλαια αντικατοπτρίζουν σε γενικές γραμμές την πραγματική αξία των ποδοσφαιριστών στο χρηματιστήριο, το μπάτζετ μειώθηκε και έκλεισε τελικά λίγο κάτω από το 1εκ. Το πιο σημαντικό όμως, κάνοντας τη σούμα είναι ότι οι επιλογές δεν έγιναν με γνώμονα το όνομα αλλά την γνώση της κατηγορίας. Παίκτες που μπορεί να μην έχουν το βαρύ βιογραφικό αλλά έχουν φιλοδοξία, είναι αθλητικοί και δεν θα διστάσουν να βάλουν τα πόδια τους στη φωτιά, όπως απαιτεί η κατηγορία. Έχω μάλιστα την εντύπωση, ότι αν υπήρχε η οικονομική δυνατότητα, ενδεχομένως να γίνονταν και 2-3 ακόμη κινήσεις. Ήταν όμως πολλά τα χρήματα των αποζημιώσεων και ήδη ο Καρυπίδης καλείται να πληρώνει φέτος μια δεύτερη ομάδα με αυτούς που έφυγαν.

Για μένα τρία είναι τα σημεία κλειδιά. Το πρώτο είναι πόσο γρήγορα όλοι αυτοί (με τελευταίο τον Πλατέλλα που έχει την ευχέρεια να παίξει σε όλες τις θέσεις της επίθεσης πλην του φορ) θα γίνουν ομάδα και θα αφομοιώσουν όσα δουλεύουν με τον Δημήτρη Σπανό. Κυρίως πως θα διασπούν τις αντίπαλες κλειστές άμυνες, θα βρίσκουν εύκολα το πρώτο γκολ για να απλοποιούν μετά τη διαδικασία.

Το δεύτερο είναι η αρχή που πάντα είναι το ήμισυ του παντός. Ως καινούργια ομάδα, ένα ευνοϊκό πρόγραμμα στο ξεκίνημα και κάποιες μαζεμένες νίκες θα χτίσουν ψυχολογία, θα δώσουν αυτοπεποίθηση στα αποδυτήρια και στον προπονητή που πρώτη φορά αναλαμβάνει ένα τέτοιο club και θα πείσουν και τον δύσπιστο κόσμο να επιστρέψει. Θυμηθείτε μόνο τι έγινε πέρσι με τις δυο ισοπαλίες και πως αμέσως εκτροχιάστηκε το κλίμα στα αποδυτήρια και ο Άρης με το καλημέρα κυνηγούσε.

Τρίτο και εξίσου σημαντικό η συνέπεια του Θόδωρου Καρυπίδη απέναντι στην ομάδα. Όχι γιατί έγιναν φέτος υπερβάσεις, ίσα-ίσα που το πράγμα συμμαζεύτηκε αλλά γιατί υπάρχουν πολλές παράλληλες υποχρεώσεις προς τρίτους που ενδέχεται να οδηγήσουν σε καθυστερήσεις. Υπάρχει βέβαια φέτος ο Μυροφορίδης που λογικά θα αποτελέσει ανάχωμα, εξαιτίας της σχέσης που έχει με όλους τους παίκτες.

Υ.Γ Ενώ ο Άρης απέκτησε 14 παίκτες, σε επίπεδο οργάνωσης παραμένει πολύ πίσω. Δεν θα μιλήσω για το ότι δεν έχει γενικό αρχηγό ή διευθυντή στα γραφεία. Αυτά έχουν ειπωθεί και είναι τα προφανή. Υπάρχουν θέματα της καθημερινότητας που πάνε πίσω αφού απουσιάζει ένα διοικητικό οργανόγραμμα και όλα πρέπει να περάσουν από τον Καρυπίδη.